Γρ. Κλαδούχος … φλύαρη καταγγελία – πολιτική σιωπή (υποψηφιότητα Σκούρα)

Γρ. Κλαδούχος … φλύαρη καταγγελία – πολιτική σιωπή (υποψηφιότητα Σκούρα) Ημερομηνία : 01.06.2010 | Πηγή : ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ Εκτyπώστε τη σελίδα Αποστολή με email Οι Ειδήσεις στο blog σας   Μοιραστείτε το Μένουν από καύσιμα τα ασθενοφόρα στην Ηλεία - Αρνούνται τα πρατήρια να δώσουν βενζίνη!!! «Θα πάρουμε τα όπλα στα χέρια μας» λένε στην Ηλεία 8 Ιουνίου τα ασφαλιστικά μέτρα για τη χωματερή στην Καλαμάτα Μαντάς σε ΝΟΔΕ, Αδαμόπουλος σε Τ.Ο. οι νικητές στις εσωκομματικές της Ν.Δ. στη Μεσσηνία «Άνθρωποι και ποντίκια» στους Κυλινδρόμυλους στην Καλαμάτα - Ασύλληπτες συνθήκες διαβίωσης για δεκάδες μετανάστες Καταγγελία για διακοπή συντάξεων ΟΓΑ στους Γαργαλιάνους Παραπονούνται πολίτες του Ναυπλίου για τα προβλήματα ηχορύπανσης Αυξήσεις στα διόδια Νεστάνης και Σπαθοβουνίου!! Είναι οι «καλοί» που στοχοποιώντας τους «κακούς» υποτάσσουν την πολιτική, το λόγο, στην εξύψωση του ατόμου σωτήρα. Είναι μια ‘‘ελίτ’’ μικροπολιτικής που απεχθάνεται τον καθαρό αέρα της πολιτικής, κρύβει την ταυτότητά της   Στις  εκλογές μετέχουν συνδυασμοί, « αυτοδιοικητικές  παρατάξεις » αρέσκονται να λέγονται. Στην ουσία θα ‘πρεπε ν’ αποτελούν  ενδιάμεσους μηχανισμούς ανάμεσα στους πολίτες και τους θεσμούς της τοπικής διακυβέρνησης. Κάθε πολιτικό πρόσωπο, επικεφαλής, θα έπρεπε να είναι ο κεντρικός, ο πιο ικανός εκφραστής ενός προγράμματος που με βάση αυτό επιζητείται η συναίνεση, η ψήφος της κοινωνίας. Η διαδικασία μορφοποίησης ενός τοπικού πολιτικού σχηματισμού έχει ως προϋπόθεση την πολιτική ατζέντα, νέο προτεινόμενο σχέδιο τοπικού κοινωνικού μετασχηματισμού.       Έχουμε  πολιτικά πρόσωπα με ταυτότητα; Που  έχουν στο μυαλό τους ένα πρόπλασμα  ενός δήμου που θέλουν να δημιουργήσουν; Ή είναι τόσο αποφασιστικό το εγώ τους που εξουδετερώνει κάθε πολιτική; Σε μια τέτοια περίπτωση πως γίνεται η χειραγώγηση μιας κοινωνίας ώστε να κυριαρχήσουν τα εγώ του κάθε θαρραλέου να το εκφράσει;       Ας  δούμε αυτά που συμβαίνουν στο  Ξυλόκαστρο – Ευρωστίνη. Αν είναι πολιτική. Ήρθε μια διαδικασία επιλογής ενός υποψηφίου. Η επιλογή του καλύτερου από «το χώρο της αντιπολίτευσης», έγινε ανάμεσα στον κ. Σκούρα και κ. Κλωνή. Θεώρησαν ότι τους γνωρίζουμε από τα παλιά. Μάθαμε ότι θα ήταν νοικοκύρηδες αφήνοντας πολλά υπονοούμενα για το πώς γίνονται τα έργα στο δήμο. Αυτά λειτούργησαν ως άρθρωση, συσπείρωση διαμαρτυρόμενων. Χάϊδεμα αισθημάτων αγανάκτησης, δεν είναι πολιτική. Είναι μέθοδος δημιουργίας στρατών, ομάδων που θέλουν να ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς. Αυτός ο ηθικισμός, οι καλοί εναντίον κακών, με τη χρήση υπονοούμενων, συντήρησης φημών, είναι ένας υφέρπων φασισμός.       Ας  δούμε πως δούλεψε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του κ. Σκούρα. Σταχυολογώ ορισμένες μόνο εκφράσεις που δημιουργούν το κλίμα νοσηρότητας του υπονοούμενου:  ‘‘όλοι  πλέον ξέρουν τι γίνεται με τα δημοτικά έργα…’’ Ενώ δεν κάνει ‘‘καμία καταγγελία’’ όπως λέει, συνεχίζει ‘‘βοά ο τόπος όλος για τα εργολαβικά του Ξυλοκάστρου.’’ ‘‘το δικό μου ερώτημα παραμένει, ποιος ευθύνεται για την απαράδεκτη κολοκυθιά που παίζεται με τα Δημοτικά Έργα…’’ Βέβαια κι άλλοι ψευτοαριστεροί επιμελώς συντηρούν την ίδια φημολογία: ‘‘για εισαγγελείς ακούσαμε … για καταγγελίες… αλλά εγώ δεν κατάλαβα τίποτα’’, ‘‘έγιναν λένε και επεισόδια μεταξύ των εργολάβων’’, ‘‘ας μη μιλήσω για τα  της ΔΕΚΤΕΞ… όλα είναι στον αέρα’’…       Η διασπορά του ψέματος, της υπόνοιας, η φημολογία έλεγε ο Μαρκ Τουαίην «μπορεί να έχει κάνει το γύρο του κόσμου, όσο η αλήθεια βάζει ακόμα τα παπούτσια της». Σε χρόνους με επιφυλάξεις των πολιτών, απέναντι στους πολιτικούς για την καθαρότητά τους, η επίκληση της διαφάνειας λειτουργεί συσπειρωτικά. Είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να πείσεις . Η απολιτική δαιμονοποίηση, μαζί με το ρεβανσισμό (για να ‘ρθουμε στις συγκεκριμένες συνθήκες του δήμου Ξυλοκάστρου και στον κ. Σκούρα) είναι υστερική διέγερση μιας «πολιτικής» αντιπαλότητας: πως θα εκπορθήσουμε τα δημοτικά ανάκτορα και ταυτοχρόνως να εμποδισθεί να λάβει το χρίσμα της υποψηφιότητας ο κ. Κλωνής, ο ιστορικός ενδοκομματικός αντίπαλος. Είναι οι «καλοί» που στοχοποιώντας τους «κακούς» υποτάσσουν την πολιτική, το λόγο, στην εξύψωση του ατόμου σωτήρα. Είναι μια ‘‘ελίτ’’ μικροπολιτικής που απεχθάνεται τον καθαρό αέρα της πολιτικής, κρύβει την ταυτότητά της, περιστέλλει τη συζήτηση στο επίπεδο που γνωρίζει.       Η ταυτότητα του πολιτικού δεν  είναι «να καθαρίσει την κόπρο  του Αυγείου»  αλλά οι ιδέες για την πόλη, το δήμο του. Είχε ο κ. Σκούρας, πέρυσι, δηλώσει ότι αν δει κάτι καλό στον Αντώνη τον Κλαδούχο θα το πει. Δεν χρειάζεται όμως να λες καλά για πολιτικούς, που ‘χουν εξουσία. Χρειάζεται να ‘χεις εσύ έναν παρανομαστή ιδεών, ιεραρχήσεων και να κρίνεις, να προσπαθείς να πείσεις την κοινωνία για την ορθότητά τους. Ο κ. Σκούρας απέφυγε τόσα χρόνια να δεσμευθεί σε προγραμματικές αρχές. Η πιο χαρακτηριστική του απουσία ήταν από τη σημαντικότερη συζήτηση για τη στρατηγική του δήμου ( δημοτικό συμβούλιο 11 Απριλίου 2006).       Στις  αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ένα κίνημα ηθικισμού ξεκίνησε στην Γαλλία. Οι ακροδεξιοί του Λεπέν τον έκαναν σημαία τους. Ήθελαν να επιβάλλουν ως αρχές την συνέπεια, την καθαρότητα, την ηθική. Η Ρεβώ ντ’ Αλλόν ωστόσο θυμίζει ότι η πολιτική πρέπει να είναι ηθική αλλά και πολιτική δεν είναι ηθική. Η θέληση για την νομή της εξουσίας, η αναπτυξιακή αγραμματοσύνη, ένα απληροφόρητο και αγύμναστο πολιτικά πλήθος, είναι η καλύτερη συνταγή για την πολιτική υστέρηση. Όπως όλες οι θρησκείες που έχουν ανάγκη τους διαβόλους, η επιστροφή του παρελθόντος, του ‘‘εσένα θέλουμε κι ότι θέλεις εσύ’’ με δαιμονοποίηση του παρόντος, είναι η ασφαλέστερη απόδειξη ότι πυξίδες δεν υπάρχουν. Στον παράδεισο των διαμόνων, να καταριόμαστε τους δαιμονισμένους δεν σημαίνει κι αγιοσύνη.            ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ   ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ 27.05.2010